Organizacja Blogów Filmowych: Filmowe Pożegnania (Ranking OBF)

Co to za film, który dobrze się kończy? Co to za melodramat lub romans, w którym bohaterowie żyją razem długo i szczęśliwie? To zbyt proste rozwiązanie. Wielu reżyserów postanowiło temat ugryźć inaczej, niekoniecznie zabijając jednego z bohaterów. Jaki „pożegnania” najbardziej zapadły nam w pamięć? Bardzo różnorodne. Poznajcie nasze typy! (UWAGA SPOILER!)

1. Pocahontas (1995)

Kultowa animacja z jednym z najpiękniejszych zakończeń jakie widziałam. Stary Świat znów rozłącza się z Nowym, jednak na ten moment w pokoju. Miłość choć silna nie może przetrwać. W tle piękna muzyka Alana Menkena i mam ciarki już nawet tylko pisząc o tym. Wspaniała scena.

(Izabela http://przeminelozfilmem.blogspot.com)

Chyba najbardziej wzruszająca scena w historii animacji Disneya, zaraz obok słynnej śmierci Mufasy. Pocahontas żegna się ze swym oszukanym, który należy do innego świata. Niezwykle surowe i smutne zakończenie jak na baję dla dzieci. Choć w moim sercu „Pocahontas” zawsze będzie kończyła się właśnie tą sceną, druga część dla mnie nie istnieje!

(Łukasz http://kinokbros.blogspot.com/)

2. Leon Zawodowiec (1994)

Ci, którzy w miarę regularnie mnie czytają wiedzą, że uwielbiam ten film Luca Bessona. O tym jaki jest genialny świadczy choćby to, że można go umieścić w prawie każdym rankingu, nawet tym z pożegnaniami. Gwoli ścisłości, nie chodzi mi o scenę pożegnania z Amandą, a o tę, w której Leon żegna się ze światem, pozdrawiając komisarza Stansfielda od swojej przyjaciółki. Coś wspaniałego.

(Michał http://wcfilmowe.blogspot.com/)

Mi w przeciwieństwie do Michała chodzi o pożegnanie Leona z Matyldą. Wtedy odkrywają przed sobą nawzajem jak wiele dla siebie znaczyli. Ile się od siebie nauczyli.A Natalie daje pokaz swego geniuszu.

(Łukasz http://kinokbros.blogspot.com/)

3. Przeminęło z Wiatrem (1939)

Nie było by mojego bloga bez tego filmowego arcydzieła a tak oryginalnego, jak na ten gatunek, zakończenia ze świecą słuchać. Ta scena należy do Clarka Gable’a i zasłużył na pierwsze miejsce po stokroć a jego tekst: „Frankly my dear, I don’t give a damn” jest już kultowy.

(Izabela http://przeminelozfilmem.blogspot.com)

4. Terminator 2: Dzień Sądu

Chyba nie muszę dużo mówić. Każdy kto interesuje się kinem lub nie, zna ten tekst i z pewnością kojarzy tę scenę. To już jest legenda, element popkultury, mem, który powstał kiedy jeszcze nie było memów. Hasta la vista, baby.

(Michał http://wcfilmowe.blogspot.com/)

5. Spadkobiercy (2011)

Scena pożegnania Elizabeth King przez jej bliskich, których zostawia pogrążonych w głębokim żalu. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że żal ten jest podsycany z różnych stron a to jadem, a to złością, a nawet nienawiścią. Wokół szpitalnego łóżka niemej Elizabeth panuje jedno wielkie niedopowiedzenie, choć sytuacja komunikacyjna i stan bohaterki umożliwia powiedzenie wszystkiego, czego nigdy nie odważyło się powiedzieć w jej przytomnej obecności. Smutna, ale bardzo szczera scena.

(Klapserka http://klapserka.pl)

6. Spotkanie (1945)

Niezbyt popularny, a wg mnie jeden z najpiękniejszych filmów o niespełnionej miłości. Być może film był zbyt „kontrowersyjny” jak na swoje czasy dlatego dotknęła go klątwa zapomnienia, niemniej jednak ostatnie spotkanie na dworcu kolejowym dwójki bohaterów to jedne z najpiękniejszych i najbardziej wzruszających pożegnań w historii kina.

(Izabela http://przeminelozfilmem.blogspot.com)

7. Wichry Namiętności (1994)

Ja wiem, że ten film jest prosty, trochę naiwny, babski i od czasu do czasu wieje od niego tandetą. Ale co poradzę, że go kocham? „Wichrami…” zaraziła mnie mama, poryczałem się na nich jak skaleczone dziecko w wannie z posiekaną cebulą i od tamtej pory widziałem ten film jakieś 50 razy, a i tak wyje za każdym jednym. Brad Pitt, żegnający się z ojcem i bratem to jakaś kumulacja moich emocjonalnych słabości, więc nie mogło być innego filmu na tym miejscu. Bo jak prawdziwy chłop płacze…

(Michał http://wcfilmowe.blogspot.com/)

8. Współlokatorki (1997)

W filmie Mike Leigha Anne odwiedza swoją dawną współlokatorkę Hannah. Dziewczyny wspominają swoją młodość i konfrontują z życiem, którym żyją. Na początku jest drętwo, niepewnie, ale szybko dawna przyjaźń powraca i gdy po dwóch dniach naładowana ciepłymi emocjami Anne żegna się z przyjaciółką na peronie, w ich niezgrabnych, zmieszanych ruchach jest coś niesamowicie głębokiego. Nie wiadomo, kiedy znów się spotkają, nie wiadomo, czy znów spotkają, czy to pożegnanie nie jest ostatnim pożegnaniem z ich dawnym, beztroskim życiem i niepodrabialną relacją.

(Klapserka http://klapserka.pl)

9. Titanic (1997)

Wiem, że to może trochę przesłodzone, ale mnie wcią porusza. I zawsze sobie zadaję to pytanie: Rose! Czemu nie zmieniałaś się z Jackiem co jakieś 5 minut!?

(Łukasz http://kinokbros.blogspot.com/)

10. Artysta (2011)